Jak się przygotować do sakramentu małżeństwa – formalności TUTAJ:
SAKRAMENT MAŁŻEŃSTWA[1]
260. Dlaczego Bóg przeznaczył sobie nawzajem mężczyznę i kobietę?
Bóg przeznaczył sobie nawzajem mężczyznę i kobietę, żeby ?nie byli już więcej dwoje, ale jednym ciałem? (por. Mt 19,6): w ten sposób powinni żyć miłością, być płodni i symbolizować samego Boga, który jest niczym innym jak obfitością miłości. [KKK[2] 1601-1605]
261. W jaki sposób dochodzi do zawarcia sakramentu małżeństwa?
Sakrament małżeństwa zostaje zawarty wtedy, gdy mężczyzna i kobieta złożą przed Bogiem i Kościołem przyrzeczenie, które przyjęte i potwierdzone przez Boga dopełni się przez ich cielesne zjednoczenie. Ponieważ sam Bóg wiąże sakramentalny węzeł małżeński, łączy on parę aż do śmierci jednego z małżonków. [KKK 1625-1631]
Sakramentu małżeństwa mężczyzna i kobieta udzielają sobie nawzajem. Kapłan lub diakon udziela błogosławieństwa Bożego parze i jest wyłącznie świadkiem, że małżeństwo zostało zawarte zgodnie z przepisami oraz że przyrzeczenie zostało złożone w całości i publicznie. Małżeństwo może być zawarte jedynie wtedy, gdy istnieje zgoda małżeńska, tzn. kiedy mężczyzna i kobieta chcą go dobrowolnie i bez żadnego lęku czy przymusu i kiedy nie ma przeszkód ze strony prawa naturalnego czy kościelnego (już istniejące małżeństwo, przyrzeczenie celibatu).
262. Co jest niezbędne do zawarcia sakramentalnego, chrześcijańskiego małżeństwa?
Do zawarcia sakramentalnego związku małżeńskiego potrzebne jest spełnienie trzech warunków:
1. dobrowolna zgoda na jego zawarcie,
2. zgoda na związek wyłącznie z tą osobą na całe życie,
3. otwartość na dzieci.
Sprawą najistotniejszą jest jednak świadomość chrześcijańskich małżonków: jesteśmy żywym obrazem miłości Chrystusa i Kościoła. Gdyby podczas ceremonii ślubnej zabrakło któregoś z wymienionych elementów, takie małżeństwo nie zostałoby ważnie zawarte. [KKK 1644-1654, 1664]
Wymóg jedności i nierozerwalności małżeństwa jest podkreślony w związku z niebezpieczeństwem poligamii, w której chrześcijaństwo widzi zasadnicze naruszenie miłości i praw człowieka. Ma chronić również przed ?sukcesywną poligamią[3]?, czyli niezobowiązującymi związkami, które nie uznają jednego, zdecydowanego, bezwzględnego ?Tak?. Wymóg wierności małżeńskiej zawiera w sobie gotowość do związku na całe życie, która wyklucza związki uczuciowe poza małżeństwem. Wymóg gotowości do wydania potomstwa oznacza, że chrześcijańscy małżonkowie są otwarci na dzieci, którymi Bóg zechce ich obdarzyć. Pary bezdzietne są powołane przez Boga, aby w inny sposób stawały się ?płodne?.
263. Dlaczego małżeństwo jest nierozerwalne?
Małżeństwo jest po trzykroć nierozerwalne. Po pierwsze dlatego, że odpowiada istocie miłości, aby się wzajemnie, bez zastrzeżeń poświęcać; następnie dlatego, że jest obrazem bezwarunkowej wierności Boga do swojego stworzenia; wreszcie jest nierozerwalne dlatego, że wyobraża poświęcenie Chrystusa dla swego Kościoła, którego apogeum była śmierć na krzyżu. [KKK 1605, 1612-1617, 1661]
W czasach, kiedy w wielu miejscach na świecie rozwodzi się 50% wszystkich małżeństw, każde małżeństwo, które trwa, jest wielkim znakiem – przede wszystkim znakiem istnienia Boga. Na tej ziemi, na której tyle rzeczy jest względnych, ludzie mają wierzyć w Boga, który jako jedyny jest absolutny. Dlatego wszystko to, co nie jest względne, jest tak ważne: każdy, kto absolutnie mówi prawdę albo jest absolutnie wierny. Absolutna wierność w małżeństwie świadczy mniej o ludzkich zdolnościach, a bardziej o wierności Boga, który obecny jest również wtedy, gdy w każdym względzie Go zdradzamy i o Nim zapominamy. Związek sakramentalny to bardziej poleganie na Bożej pomocy niż na własnych zapasach miłości.
264. Co zagraża małżeństwom?
Rzeczywistym zagrożeniem dla małżeństw jest grzech. Tym, co je odnawia, jest przebaczenie. Tym, co je wzmacnia, jest modlitwa i ufność w Bożą obecność. [KKK 1606-1608]
Konflikt między mężem a żoną, który niekiedy wręcz przeradza się we wzajemną nienawiść, nie jest znakiem niezgodności płci. Nie ma również czegoś takiego jak genetyczna skłonność do niewierności czy wyjątkowa niedyspozycja psychiczna do życia w trwałym związku. Wielu małżeństwom zagraża jednak brak kultury dialogu i wzajemnego szacunku. Dochodzą do tego problemy ekonomiczne i społeczne. Decydującą rolę odgrywa rzeczywistość grzechu: zazdrość, żądza dominacji, kłótliwość, chciwość, niewierność i inne niszczące siły. Dlatego sprawą bardzo istotną w każdym małżeństwie jest przebaczenie i pojednanie, także przez spowiedź.
265. Czy wszyscy ludzie powołani są do życia w małżeństwie?
Nie każdy jest powołany do życia w małżeństwie. Również osoby żyjące samotnie mogą czuć się spełnione w życiu. Niektórym z nich Jezus ukazuje szczególną drogę. Zaprasza ich, aby ?ze względu na królestwo niebieskie? (Mt 19,12) żyły w bezżeństwie. [KKK 1618-1620]
Wiele osób żyjących samotnie cierpi z powodu swojej samotności. A przecież człowiek, który nie musi troszczyć się o partnera czy rodzinę, ma czas na robienie wielu innych ważnych rzeczy. Być może wolą Bożą jest, żeby taka osoba zatroszczyła się o ludzi, o których nikt się nie troszczy. Nierzadko Bóg powołuje takiego człowieka do szczególnie intymnej relacji ze sobą. Wówczas taki człowiek odczuwa pragnienie, by ?ze względu na królestwo niebieskie? zrezygnować z partnera. Powołanie do bezżenności w chrześcijaństwie nigdy nie może oznaczać pogardy dla małżeństwa lub seksualności. Dobrowolna bezżenność może tylko istnieć w miłości i wypływać z miłości. Jest wtedy wymownym znakiem, że Bóg jest ważniejszy niż wszystko. Celibatariusz rezygnuje z życia seksualnego, ale nie z miłości. Pełen tęsknoty wychodzi naprzeciw Chrystusa, nadchodzącego Oblubieńca (Mt 25,6).
266. Jak wygląda celebracja sakramentu małżeństwa?
Z reguły ślub musi być zawierany publicznie. Państwo młodzi pytani są o zgodę na zawarcie małżeństwa. Kapłan lub diakon błogosławi obrączki. Państwo młodzi wymieniają obrączki i przyrzekają sobie wzajemnie miłość, wierność, i uczciwość małżeńską, oraz że się nie opuszczą aż do śmierci. Celebrans potwierdza zawarcie małżeństwa i udziela błogosławieństwa. [KKK 1621-1624, 1663]
Po zakończeniu liturgii słowa celebrans zwraca się do młodych: ? i , wysłuchaliście słowa Bożego i przypomnieliście sobie znaczenie ludzkiej miłości i małżeństwa. W imieniu Kościoła pytam was, jakie są wasze postanowienia?. Następnie zadaje im pytanie dotyczące (1) dobrowolnej zgody na małżeństwo, (2) woli wytrwania w wierności oraz (3) gotowości na przyjęcie i wychowanie potomstwa. ? i N> , czy chcecie dobrowolnie i bez żadnego przymusu zawrzeć związek małżeński?? Narzeczeni: ?Chcemy?. ?Czy chcecie wytrwać w tym związku w zdrowiu i w chorobie, w dobrej i złej doli, aż do końca życia?? Narzeczeni: ?Chcemy?. Wreszcie pyta: ?Czy chcecie z miłością przyjąć i po katolicku wychować potomstwo, którym was Bóg obdarzy?? Narzeczeni: ?Chcemy?.
267. Co wtedy, gdy osoba wyznania katolickiego chce wziąć ślub z chrześcijaninem niekatolikiem?
Na zawarcie takiego ślubu potrzebne jest zezwolenie władz kościelnych. Tak zwane małżeństwo mieszane wymaga bowiem od obojga partnerów szczególnej wierności Chrystusowi, ażeby wciąż jeszcze nieprzezwyciężony podział wyznań chrześcijańskich nie doprowadził w ich związku do rezygnacji z praktykowania wiary. [KKK 1633-1637]
268. Czy chrześcijanin-katolik może poślubić wyznawcę innej religii?
Dla wierzącego katolika poślubienie i życie w związku z wyznawcą innej religii może być trudne zarówno dla jego własnej wiary, jak również dla mających się urodzić dzieci. W poczuciu odpowiedzialności za wierzących Kościół katolicki widzi w różnicy religijnej przeszkodę do zawarcia małżeństwa. Ważne zawarcie takiego związku ma miejsce wtedy, gdy przedtem uzyska się zezwolenie usuwające tę przeszkodę (dyspensę[4]). Takie małżeństwo nie jest sakramentalne, ale tylko dla wyznawcy innej religii.
269. Czy skłóceni małżonkowie mogą się rozejść?
Kościół wysoce sobie ceni ludzką zdolność dochowania wierności przyrzeczeniu i wierność małżeńską przez całe życie. Kościół trzyma człowieka za słowo. Każdemu małżeństwu grożą kryzysy. Wspólna rozmowa, (wspólna) modlitwa, czasami również środki terapeutyczne mogą torować drogi wyjścia z kryzysu. Przede wszystkim jednak pamiętanie o tym, że od momentu zawarcia małżeństwa w tym przymierzu zawsze jest jeszcze trzeci, Chrystus, może wciąż na nowo wzbudzać nadzieję. Dla kogo jednak jego małżeństwo staje się nie do zniesienia albo doświadcza w nim przemocy psychicznej lub fizycznej, może się rozejść. Mówimy wtedy o separacji, o której trzeba zawiadomić Kościół. Jednak nawet wtedy, gdy wspólnota jest rozbita, małżeństwo jest nadal ważne. [KKK 1629-1649]
Istnieją jednak przypadki, w których do kryzysu w małżeństwie dochodzi z tego powodu, że jeden z partnerów lub obydwoje w chwili zawarcia małżeństwa nie byli zdolni do tego lub nie było całkowitej zgody do zawarcia związku. Wtedy małżeństwo z punktu widzenia prawa jest nieważne. W takich przypadkach można w sądzie biskupim rozpocząć procedurę stwierdzenia nieważności małżeństwa.
270. Jaka jest postawa Kościoła wobec rozwodników żyjących w kolejnych związkach?
Mając za wzór Jezusa, Kościół odnosi się do nich z miłością. Kto po zawarciu sakramentalnego związku małżeńskiego rozszedł się ze swoim partnerem i za jego życia zawarł nowy związek, wystąpił przeciwko wyraźnemu nakazowi Jezusa nierozerwalności małżeństwa. Tego nakazu Kościół nie może znieść. Odwołanie swojej wierności stoi w sprzeczności z Eucharystią, podczas której Kościół celebruje właśnie nieodwołalną miłość Bożą. Dlatego osoba, która żyje w takiej sprzeczności z istotą Eucharystii, nie może przystępować do Komunii Świętej. [KKK 1665, 2384]
Daleki od generalizowania papież Benedykt XVI mówi o ?bolesnej sytuacji? i przypomina duszpasterzom, że ?są zobowiązani dobrze rozeznawać różne sytuacje, aby w stosowny sposób wspierać duchowo wiernych, których to dotyczy? (Sacramentum caritatis [5], 29).
271. Co to znaczy, że rodzina jest domowym Kościołem?
Czym Kościół jest w skali makro, tym rodzina jest w skali mikro: obrazem miłości Boga we wspólnocie ludzi. Każde małżeństwo osiąga swą pełnię w otwartości na innych, na dzieci, którymi obdarza Bóg, we wzajemnej akceptacji, w gościnności, w byciu dla innych. [KKK 1655-1657]
W czasach pierwotnego Kościoła w ?nowej drodze? chrześcijan nic nie fascynowało ludzi bardziej niż ?Kościoły domowe?. Często ktoś razem z ?wszystkimi swoimi domownikami uwierzył Panu (?) wielu uwierzyło i przyjęło chrzest? (Dz 18,8). W pogańskim świecie powstawały wyspy żywej wiary, miejsca modlitwy, dzielenia się i serdecznej gościnności. W Rzymie, Koryncie, Antiochii, wielkich miastach starożytności szybko zaczęło się roić od kościołów domowych jak od latarni. Również dzisiaj rodziny, w których mieszka Chrystus, mogą stać się zaczynem odnowy naszego społeczeństwa.
[1] Youcat, nr 260-271.
[2] Katechizm Kościoła Katolickiego.
[3] Monogamia, poligamia (gr. monos – jeden, polys – wiele, oraz gamos – małżeństwo) jednożeństwo, wielożeństwo. Chrześcijaństwo zabrania wielożeństwa, które zakazane jest również przez prawo świeckie jako karalna bigamia (gr. bi – dwa).
[4] Dyspensa (łac. dispensare – zyskać wolność) w prawie kanonicznym Kościoła katolickiego zwolnienie od obowiązujących przepisów prawa. Władzą kompetentną do udzielania dyspensy jest biskup lub Stolica Apostolska.
[5] Posynodalna Adhortacja Apostolska Ojca Świętego Benedykta XVI, Do Biskupów, do Kapłanów i Diakonów, do Zakonników i Zakonnic oraz do wszystkich Wiernych o Eucharystii, źródle i szczycie życia i misji Kościoła.